O TRÓJKĄCIE KULTURALNYM

Trójkąt Kulturalny to obszar pomiędzy trzema historycznymi stolicami Sri Lanki: Anuradhapurą, Polonnaruwą i Kandy. To w nim mieszczą się najważniejsze i najokazalsze skarby dziedzictwa kulturowego kraju: starożytne miasta, zabytkowe świątynie, górskie twierdze i inne nieocenionej wartości budowle. 

Na Trójkąt Kulturalny potrzeba dużo czasu, którym my dysponowaliśmy niestety w ograniczonym wymiarze. Chcąc, nie chcąc, wyselekcjonowaliśmy więc nasze subiektywne Top 3 Trójkąta (poza Kandy), w skład którego weszły Polonnaruwa, Dambulla i Sigiriya.

POLONNARUWA

Polonnaruwa została oficjalną stolicą Sri Lanki w X wieku, czyli mniej więcej wtedy, kiedy Gniezno zostało stolicą Polski. Trzy wieki później, po zaciętych, trwających bez końca walkach wewnętrznych i przynajmniej czterech wyniszczających najazdach indyjskich, zrujnowane miasto zostało opuszczone i stopniowo pochłoniete przez dżunglę. Kiedy po ponad 700 latach odkryto je ponownie i „odbito”przyrodzie, okazało się, że część ceglanych budowli przetrwała niemal bez uszczerbku. 

DAMBULLA

Najważniejszym miejscem w Dambulli jest pięć grot, w których w I w.p.n.e. zdetronizowany przez Tamilów król Vattagamini ukrywał się przez czternaście lat, zanim odzyskał królestwo. Po powrocie na tron, z wdzięczności za udzielone schronienie, ozłocił jaskinie, pokrył ich ściany świętymi malowidłami, a całą skałę przekształcił w miejsce religijnego kultu.

Dambulla ma też całkiem nowoczesną Złotą Świątynię, która pełni jednocześnie rolę Muzeum Buddyzmu. Złota Świątynia stanowić może pewne wyzwanie dla co wrażliwszej, nawykłej do skromniejszych standardów estetycznych psychiki. Trudne przeżycia mogą zostać złagodzone przez wcześniejsze przestrojenie się na standardy licheńsko-świebodzińskie.

SIGIRIYA

Dawno, dawno temu, bo przed szesnastoma wiekami, Sri Lanką rządził król Dhatusena. Miał on dwóch synów, Kassapę oraz Mogallanę, który był prawowitym następcą tronu. Zazdrosny Kassapa nie chciał się jednak pogodzić z faktem, iż to jego brat odziedziczy królestwo. Zebrał więc oddział rebeliantów, ojca zamurował żywcem w komnacie, Mogallanę wypędził aż do Indii, a sam siebie ogłosił nowym władcą.

Mogallana jednak, stworzywszy na wygnaniu armię tamilskich najemników, szykował się do walki o swoje dziedzictwo. Kiedy Kassapa dowiedział się o tym, na 200-metrowej skale zbudował niezdobytą twierdzę, w której żył odtąd opływając w luksusy i rozkosze wraz ze swoimi sześćdziesięcioma konkubinami. Twierdzę nazwano Sigiriya, co znaczy Lwia Skała, a u jej stóp wyrosło potężne miasto.

W roku 491, armia Mogallany zjawiła się wreszcie na równinie pod twierdzą. Pewny siebie Kassapa, zamiast bronić się zza cyklopowych murów na szczycie skały, osiodłał bojowego słonia i poszarżował przeciwko bratu na czele swych oddziałów. Niestety w ferworze walki słoń samozwańczego króla spłoszył się i przebiegł galopem przez zwarty szyk wroga. Żołnierze Kassapy pomyśleli, że ich dowódca ucieka z pola walki i zdezorientowani podali tyły. Kassapa widząc, że został odcięty od swojej twierdzy i armii, popełnił samobójstwo.

Po odzyskaniu królestwa, Mogallana oddał Lwią Skałę mnichom, by od tej pory służyła już tylko zbożnym celom.